Οι μύθοι του Αισώπου είχαν χρησιμοποιηθεί πολύ νωρίς για παιδαγωγικούς σκοπούς από τους Αρχαίους Έλληνες και πιστεύεται ότι από την κλασική εποχή οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν συμπεριλάβει μύθους του σε αναγνωστικά βιβλία τους.
Την παιδαγωγική αξία των Αισώπειων Μύθων αναγνώρισε πρώτος και ο μέγιστος των Ελλήνων σοφών Σωκράτης, ο οποίος μάλιστα στο δεσμωτήριό του, προσάρμοσε σε στίχους μερικούς μύθους του που θυμόταν.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν επισημάνει ότι με τις αλληγορικές και συμβολικές διηγήσεις, όπου πρωταγωνιστούσαν ζώα, ήταν πιο εύκολο να διδάξουν στα παιδιά, φυσικά και αβίαστα, αρετές, ηθικές και κοινωνικές αξίες και να επικρίνουν ανθρώπινες κακίες.Το λιοντάρι στους μύθους του εκφράζει τη μεγαλειότητα του ζωικού βασιλείου. Η αλεπού είναι σύμβολο πονηριάς και δολιότητας. Το μυρμήγκι συμβολίζει την εργατικότητα. Το αρνάκι είναι το απονήρευτο θύμα...

Το βιβλίο περιλαμβάνει 42 από τους καλύτερους μύθους του, μυθοποιού της αρχαιότητας Αισώπου, οι οποίοι μεταφερμένοι σε ελεύθερη λογοτεχνική απόδοση διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους και διαπαιδαγωγούν τα νιάτα. Γραμμένοι με ζωντάνια, αλλά και τρυφερότητα, όπως και οι ηλικίες που απευθύνεται, δίνουν φωτεινά παραδείγματα και υψώνουν εποικοδομητικά στην καρδιά και το νου των παιδιών την αρετή, τη δικαιοσύνη, την ειλικρίνεια, την ευγνωμοσύνη, την τιμιότητα, την εργατικότητα.

Όλα εκείνα που συγκροτούν το σωστό άνθρωπο και πολίτη. Δεν διστάζει όμως να δείξει και τα προς αποφυγήν, στα "πρόσωπα" του λιονταριού και του λύκου, που συμπεριφέρονται υπεροπτικά με φονική κακία, εγωισμό και υποκρισία. Δείχνει έτσι τους χαρακτήρες, αλλά και τις παγίδες που κρύβονται σε κάθε παιδικό βήμα και στη ζωή. Στο τέλος κάθε ιστοριούλας υπάρχει κι ένα διδακτικό συμπέρασμα.
Υπάρχει επίσης και ένα μικρό βιογραφικό του μεγάλου μυθοποιού Αισώπου, με αξιοσημείωτα διασκεδαστικά περιστατικά από τη ζωή του.